Afgelopen weekend ging een groot deel van onze jeugd op kamp. In Oirschot vermaakten zij zich samen met 10 leidingleden opperbest, mede dankzij behulpzame ouders en Vovero. Bedankt!
Wil je ook een indruk krijgen van dit leuke weekend? Lees dan hier het kampverhaal.
Het is donderdagochtend. Ik begin met het opblazen van gele en witte ballonnen. Ook verzamel ik alle materialen die mee gaan naar het kamphuis. Na een tijdje heen en weer sjouwen is mijn auto vol. Gelukkig passen de opgeblazen ballonnen er ook bij. Ik heb contact met één van de andere leidingleden. Die heeft ook veel materiaal verzameld. Haar auto is vol. Ik kan er niets meer bij hebben, dus een ander leidinglid wordt ingeschakeld. Wat een goed idee om met 4 auto’s als vroege vogels naar het kamphuis te gaan. Door deze voorbereiding lijkt het net alsof ons kamp al begonnen is. ’s Avonds zien de kinderen en enkele van de kampleiding elkaar nog gezellig tijdens de training. Ook de rijdende ouders van vrijdagavond komen in het diepste geheim naar de sporthal. Zij zijn onze handlangers voor het autospel. Iedereen kijkt vol spanning uit naar de volgende dag.
Vrijdagochtend vertrekken we als vroege vogels al vroeg naar het kamphuis. Jammer van de file onderweg. Maar we zijn op tijd bij het kamphuis. Er is veel te doen dus beginnen we snel. We bedachten eerder dat we een circustent in de eetzaal wilden maken. Verbazingwekkend hangt de constructie met de hoepel al binnen een paar minuten. Het aanknopen van de rood witte linten kan beginnen.
Bob en Marijanne starten met het uitzetten van de eerste tocht. Het zou nu eventjes droog blijven. Zou ja… totaal verzopen komen ze na anderhalf uur terug. Oeps. Buienradar blijkt niet zo betrouwbaar. Inmiddels hebben Anouk, Lianne en Madelon de circustent opgebouwd met een heuse kassa, waarzegsters booth en popcorn bak. Het ziet er meer dan gezellig uit. We hebben onszelf overtroffen.
Gezamenlijk eten we even wat bij de pizzeria. We hebben contact met de overige leidingleden. Zij staan klaar voor vertrek bij de sporthal in Rozenburg. Ook daar is het gelukkig droog. Het blijkt het startsein voor een minder rustige pizzabreak. Door het autospel worden Lianne en Marijanne steeds door kinderen gebeld. We lachen ons de tranen over de wangen en hopen maar dat de kinderen de antwoorden goed hebben. Dan kunnen ze namelijk de code van de verrassing in de auto raden.
Bij de afgesproken verzamelplek komt Johan als eerste met de kar aan. Al snel volgen ook de ouders en kinderen. Allemaal gezellig met een feesthoedje en een rode neus op. Het kamp is echt begonnen! De eerste uitdaging? De route naar het kamphuis vinden door het donkere bos. Onderweg is er bij kruispunten een envelop met een aanwijzing. Tussendoor zijn er ook nog opdrachten. Het blijft droog en uitgelaten komen alle kinderen op het kamphuis aan.
In de circustent stelt de leiding zich voor. Ook de regels worden toegelicht. De leiding heeft altijd gelijk ook als we geen gelijk hebben, de groten letten op de kleintjes, van elkaars spullen blijf je af en als er een wesp komt ga je niet rennen, maar draaien we met zijn allen rustig onze handen in de lucht. Daarna tijd voor serieuzere zaken. We hebben namelijk bezoek gehad van de politie met een speurhond. Er zou wit spul gesmokkeld zijn in opdracht van een TOP SECRET bende. Alle kinderen moeten zich één voor één melden en hun smokkelwaar inleveren. We eindigen met genoeg toiletpapier voor het hele weekend. De slaapzalen worden ingericht.
De jongste groep jeugd mag nog een spelletje levend bingo doen. Elk nummer in het bingorad staat voor een voorwerp. Dat voorwerp moet in het donker gezocht worden, om de bingokaart vol te maken. De winnaars krijgen een medaille. Daarna is het echt tijd voor de slaapzak. De oudste jeugd vertrekt naar het bos en speelt levend stratego. Miss Piggy, Kermit de kikker en de andere muppetfiguren worden onderling driftig uitgeruild. De jeugd rent door het donkere bos en komen niet helemaal zonder schrammen terug. Het wordt rustig op het kamphuis als ook zij hun luchtbed op zoeken.
Zaterdagochtend breekt aan. Helaas het regent. De mazzel die we vrijdagvond hadden is over. Eerst maar eens ontbijten. En hé daar zijn de rode neuzen weer. Die had iedereen bewaard. Want als je kabouter Plop hoort, dan moet je je rode neus op zetten. Doe je het niet, dan moet je sowieso een corvée beurt doen.
Daarna kunnen we de maskers gelukkig binnen in de circustent versieren. Iedereen is in opperste concentratie. Zelfs Chantal, Kim en Madelon van de leiding worden fanatiek en knutselen mee. De circustent wordt verder aangekleed met de mooie maskers. We overleggen als leiding wat te doen met het middag programma. De regen en onweersbuien trekken rond Oirschot. Dus ook het ganzenbord zetten we binnen op.
Maar eerst is het weer tijd voor een boterham. Tijdens het eten komt er een wesp. Gelukkig hebben we het wespenalarm. Geen paniek en de wesp is binnen no time weg. Ook maken we even een videoverbinding met Sabine, de moeder van Felien. Zij is jarig en dan moet je even met zijn allen keihard zingen natuurlijk.
De regen dreigt, maar het is nog droog. We starten met het ganzenbord. Elk groepje heeft een pion met één van de maskers erop als herkenning. Er zijn alternatieve ingewikkelde spelregels. Gooi je 5 dan kies je een ander team dat 2 stappen vooruit mag doen. Gooi je 6 dan doe je zelf 2 stappen achteruit. Ook zijn er allerlei manieren om te dobbelen. Op sommige vakjes staan extra opdrachten zoals memory, een piramide bouwen, boter kaas en eieren, of wie is het. Het is even wennen, maar na een paar rondjes draait het. Ook hier wordt hard gestreden en fanatiek mee gedaan. Er kan er natuurlijk maar één de winnaar zijn.
Daarna is er een rustpauze, tenzij je, in de regen, mee wilt doen aan blij dat ik glij. Natter dan nat bestaat niet. En je bent gelijk lekker schoon gespoeld. Even warm worden onder de douche. Bob en Johan hebben een afdakje met zeil gemaakt. We kunnen dus toch barbecueën.
Na het eten wordt het al snel donker én droog! De jongste jeugd kan op dropping. De middelste en oudste jeugd spelen eerst nog een escaperoom. 100 jaar geleden stond circus OREVOV op deze plek en verdween er een meisje. Alleen als ze alle antwoorden rondom dit mysterie vinden, kunnen ze ontsnappen voordat de circusdirecteur terug komt. Net nadat hen dat gelukt is, blijkt de jongste jeugd prima in het donker te kunnen wandelen. Ze komen terug op het kamphuis. Daarna is het tijd voor de middelste en oudste groep om te vertrekken. Het is al enige uren nacht wanneer eerst de middelste groep en nog iets later de oudste groep terug keren op het kamphuis. Binnen een minuut slaapt iedereen.
De zondag breekt aan en wat fijn een heel ander weerbeeld. We zien de zon! Na een laatste ontbijt, wassen we onze spullen buiten af in de speciekuip. Daarna is het opruimen en schoonmaken. De eerste ronde auto’s vertrekt met een deel van de jeugd naar het zwembad in Tilburg. Na enige tijd wachten, kan ook de tweede groep op weg. Heerlijk een aantal uren in de glijbaan, in de wild waterbaan, in het bubbelbad of op een matje stoeien. Veel te snel is het tijd voor de eerste groep om er weer uit te gaan. Het einde van het weekend nadert.
Tijdens de terugreis naar het kamphuis krijgt Chantal ineens een motorstoring. O jee. Kinderen achter de vangrail en de ANWB bellen. De kinderen worden snel opgehaald en Kim en Chantal blijven wachten bij de auto. Even improviseren om alle kinderen terug te krijgen bij het kamphuis. Nog snel even een patatje met een snack en daar komen de eerste ouders al.
Terwijl we ons verzamelen voor de groepsfoto, blijkt één van de aanwezige ouders vandaag jarig. En dus zingen we als groep opnieuw een verjaardagsliedje. Jeroen, vader van Sanne en Lucas, lijkt zeer onder de indruk van ons koor. Chantal en Kim zijn nog niet terug op het kamphuis, maar voor ons is het tijd om te vertrekken. Door een auto minder schuiven we met spullen en kinderen. Eveline weet gelukkig een passende auto indeling te maken. We vertrekken richting Rozenburg na een leuk maar vermoeiend weekend.
Het was weer even wennen na de Coronajaren, maar ook het 28e Vovero jeugdkamp was wat ons betreft weer een succes. Moe maar voldaan haalt de leiding de kampspullen uit de auto’s. Inmiddels komen via de app de eerste berichten binnen. Kinderen liggen al in bed en konden alleen nog maar even zeggen dat ze een zeer leuk weekend hebben gehad. Wij gaan dus ook lekker op tijd, maar met een goed gevoel ons bed opzoeken.
Alle jeugd heeft zich prima gedragen en de leiding meestal ook… Bedankt en graag tot volgend jaar!
Anouk, Bob, Chantal, Eveline, Johan, Kim, Lianne, Madelon, Madelon, en Marijanne
